Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w NFZ. Co musisz o nim wiedzieć?

Freelancerzy, marynarze, osoby pracujące „na czarno” - to ogromna grupa osób, które teoretycznie nie są objęte opieką systemu państwowej służby zdrowia. Z prostego powodu: nie odprowadzają składek na ubezpieczenie. Oczywiście istnieje wiele możliwości, aby uniknąć problemu. Można zatrudnić się na etat lub umowę zlecenie (wówczas składkę odprowadza pracodawca), można zarejestrować własną działalność gospodarczą (i opłacać składkę z tego tytułu), można także „podpiąć się” pod ubezpieczenie członka najbliższej rodziny. Co jednak w sytuacji, gdy żadne z tych rozwiązań nie wchodzi w grę? Pozostaje instytucja dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego w NFZ. Przeczytaj, na czym to polega.

Jak to załatwić?

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w NFZ zostało stworzone z myślą o osobach, które z różnych powodów pozostają poza oficjalnym systemem ubezpieczeń, a nie mają statusu bezrobotnego czy nie przebywają na urlopie wychowawczym. Aby mieć prawo do korzystania z darmowej opieki medycznej, w tym specjalistycznej i szpitalnej, należy zgłosić się do swojego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia i złożyć wniosek o przystąpienie do ubezpieczenia dobrowolnego.

W ciągu 7 dni należy zgłosić się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i złożyć druk ZUS ZZA. Kolejnym krokiem jest opłacanie składki – trzeba to robić do 15. dnia każdego miesiąca i jest to składka za poprzedni miesiąc obowiązywania ubezpieczenia.

Pamiętaj!

Osoby ubezpieczające się dobrowolnie muszą co miesiąc składać w placówce ZUS deklarację rozliczeniową ZUS DRA.

Ile to kosztuje?

Wysokość miesięcznej składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w NFZ jest zmienna i ustalana proporcjonalnie. Wynosi ona 9% przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw i jest obliczana raz na kwartał.

Przykład:

W kwietniu, maju i czerwcu 2017 roku składka wynosiła 395,15 zł.

Jeśli jednak osoba zgłaszająca się do dobrowolnego ubezpieczenia miała przerwę w opłacaniu składek lub robiła to nieregularnie, zostanie na nią nałożona opłata dodatkowa, której wysokość jest uzależniona od długości przerwy w ubezpieczeniu:

• Przerwa do 3 miesięcy do roku – 20% dochodów przyjętych jako podstawa wymiaru składki,
• Przerwa do 2 lat – 50% dochodów,
• Przerwa od 2 do 5 lat – 100% dochodów,
• Przerwa od 5 do 10 lat – 150% dochodów,
• Przerwa powyżej 10 lat – 200% dochodów.

W niektórych sytuacjach dyrektor oddziału NFZ może odstąpić od pobierania opłaty dodatkowej lub rozłożyć ją na raty.

Czy warto?

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w NFZ to zdecydowanie najlepsza opcja dla osób, które nie mogą skorzystać z innej drogi przystąpienia do systemu opieki publicznej służby zdrowia. Prywatne ubezpieczenia nie są tutaj żadną alternatywą, ponieważ zwykle nie obejmują zabiegów specjalistycznych czy skomplikowanych operacji.