W Polsce, podobnie jak w każdym innym cywilizowanym kraju, funkcjonuje bardzo rozbudowany system danin publicznoprawnych – czyli po prostu różnego rodzaju podatków. Nikt nie lubi ich płacić, ale są takie podatki, które budzą szczególnie duże emocje i sprzeciw społeczny. Do tej grupy śmiało możemy zaliczyć podatek od wzbogacenia. W naszym poradniku wyjaśniamy, czym właściwie jest ta danina, kto i kiedy musi ją opłacić, a także podajemy aktualne stawki podatku od wzbogacenia.
Przede wszystkim musimy wyjaśnić podstawową kwestię. W polskim prawie podatkowym nie ma choćby wzmianki o „podatku od wzbogacenia”. Jest to termin potoczny, który odnosi się do Podatku od Czynności Cywilnoprawnych (w skrócie PCC) oraz Podatku od Spadków i Darowizn.
Pierwszy z nich opłaca się za transakcje, które nie zostały obciążone podatkiem VAT. Przykładowo: jeśli Jan Kowalski kupi samochód od Piotra Nowaka, to musi opłacić PCC, ponieważ Nowak nie jest płatnikiem VAT i transakcja nie została potwierdzona fakturą, ale zwykłą umową cywilnoprawną.
Z kolei Podatek od Spadków i Darowizn jest naliczany od – używając języka urzędniczego – „przyrostu masy majątku”, czyli po prostu zwiększenia stanu posiadania w wyniku otrzymania spadku lub darowizny np. od rodziców.
Jak już wcześniej wspomnieliśmy PCC opłaca się po transakcjach potwierdzonych umową cywilnoprawną. Ustawa dokładnie przewiduje, o jakie transakcje chodzi. Są to między innymi:
Ważne!
PCC trzeba opłacić bez wezwania w ciągu maksymalnie 14 dni kalendarzowych od transakcji. Konieczne będzie wypełnienie formularza PCC-3 i złożenie go we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania Urzędzie Skarbowym.
Ten podatek jest naliczany osobom fizycznym, które otrzymały jakikolwiek majątek w spadku lub darowiźnie, a jego wartość przekracza kwotę wolną od podatku. Dotyczy to także m.in. zachowku, bardzo cennych prezentów ślubnych, przejęcia prawa do nieruchomości na mocy zasiedzenia czy nieodpłatnego zniesienia współwłasności.
Podatek od Spadków i Darowizn należy opłacić w ciągu 14 dni kalendarzowych, liczonych od momentu doręczenia podatnikowi decyzji organu podatkowego (najczęściej Urzędu Skarbowego) o wysokości daniny. Jest ona ustalana na podstawie złożonego przez podatnika zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (druk SD-3) lub wspólnego zeznania podatkowego (druk SD-3 oraz SD-3/A).
Ważne!
Mamy dokładnie miesiąc na złożenie takiego zeznania, jeśli tylko wartość spadku/darowizny przekracza kwotę wolną od podatku. Termin ten jest liczony od momentu uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub zarejestrowaniu testamentu potwierdzonego przez notariusza.
Żeby nie było aż tak łatwo, to nie ma jednolitej stawki Podatku od Czynności Cywilnoprawnych oraz Podatku od Spadków i Darowizn. Wszystko zależy od konkretnej sytuacji.
I tak dla PCC przykładowe stawki wynoszą:
Uwaga!
Jeśli podatnik nie ujawni czynności, od której powinien zostać odprowadzony podatek, to w momencie wykrycia tego zaniechania zostanie na niego nałożony podatek w wysokości aż 20%.
Znacznie bardziej skomplikowany jest system naliczania Podatku od Spadków i Darowizn, ponieważ tutaj pojawia się pojęcie grup podatkowych. Wyróżniamy 3 takie grupy. W pierwszej znajdują się m.in. małżonkowie, dzieci, wnuki, teściowe. Do grupy drugiej zaliczamy m.in. wujostwo, a grupę trzecią tworzą wszyscy pozostali nabywcy.
Warto wiedzieć
Jest jeszcze tzw. grupa zerowa, obejmująca małżonka, dzieci, wnuki, prawnuki, rodziców, dziadków, pasierbów, rodzeństwo, ojczyma oraz macochę. Wyróżnia się ją dla celów zwolnienia z podatku.
Dla każdej z tych grup obowiązują odrębne stawki podatku, których wysokość zależy od wartości spadku i darowizny. Szczegółowo zostało to przedstawione na stronie https://www.nntfi.pl/finanse-po-godzinach/podatek-od-wzbogacenia. Znajdziecie tam również informację na temat tego, kto i kiedy może uniknąć zapłaty „podatku od wzbogacenia”, zarówno jeśli chodzi o PCC, jak i Podatek od Spadków i Darowizn.
Artykuł partnera.